Gisteren ontdekte ik deze site van Concert Vault: voor al wie gek is of was van bands als The Who, Led Zeppelin, Frank Zappa en the Mothers of Invention, Crosby, Stills, Nash & Young en nog tientallen anderen is dit een must. Gewoon even gratis registreren, een concert kiezen, (een j rollen?) en genieten. Ik luister op dit moment naar een concert van Zappa wiens muziek mij voor een deel nog steeds erg bevalt. Eén van mijn favorieten is het hilarische “The Mothers Life at the Fillmore East” waarin ze samen met Mark Volman en Howard Kaylan van de ter ziele gegane “Turtles” hun versie brengen van “So happy together”. Aangezien ze toen nog contractuele verplichtingen hadden traden ze op onder de naam van “the Phlorescent Leech & Eddie” Je zal het me niet kwalijk nemen als ik nu verder luister naar “Penis Dimension”, bijna 40 jaar geleden geschreven. Eat your heart out Goedele Liekens.
Vandaag een bezoek gebracht aan de Trade Mart in Brussel. Voor mijn doen een eerder ongewone uitstap, zeker op zondag. De omgeving is nochtans op zijn hoogst eigen manier spectaculair. De architectuur is een typisch Belgische mix van oud (Heyselpaleis) over nostalgisch (het Atomium) naar modern (het businesscentrum). Ook het publiek weerspiegelt een eigen mix: toeristen, beursbezoekers zowel als wandelaars en zakenmensen krioelen er door elkaar.
Deze week ging er met een vertraging van 45 jaar een jeugddroom in vervulling: de luchtgitaar die van ons in onze verbeelding een rock ster maakte is nu werkelijkheid geworden. In de mouwen van het shirt zijn sensoren verwerkt, die armbewegingen koppelen aan een database vol met audio-samples. Ik zou, mocht ik nog pre-tiener zijn, wel weten wat ik onder de kerstboom wil. Nu nog de bezem die galoppeert als een paard en de automatische conversie van stoer Vlaams in Appachentaal en er blijft niks meer te wensen over. Ik ben, verdomme, te vroeg geboren.
Bellen naar een telefonische helpdesk geeft me zo ongeveer hetzelfde gevoel als ik vroeger had wanneer ik een postkantoor bezocht: ergernis! Toen gisteren mijn internetverbinding plots wegviel en alle huis- tuin- en keukenmiddeltjes waren opgebruikt kon er alleen nog hulp komen van buitenaf. Gebeld naar telenet dus en daar laat men je eerst kiezen uit drie multiple choice vragen om je vervolgens doodleuk te zeggen dat "Vanwege het succes van onze producten zijn de wachtdiensten langer dan verwacht." Dus maw. wij treffen schuld dat men ons niet kan helpen omdat we ons op hun producten abonneren. Toen ik dan uiteindelijk 3 uur later toch iemand aan de lijn kreeg verwees die me na een simpele test van de lijn door naar een andere dienst.
Gekkenwerk!
Onder het schrijven van deze mail viel mijn internetverbinding weg. En aangezien ik telefoneer met telenet is ook die buiten dienst. Wat zei ik? Gekkenwerk!
Zoals zal blijken nemen we onze fotografiecursus au sérieux... De opdracht luidde: Maak van eenzelfde onderwerp eens een reeks opnames op verschillende tijdstippen van de dag en bij verschillende lichtomstandigheden. Kies je onderwerp zo dat je enkele vlakken hebt in verschillende richtingen die op verschillende tijdstippen van de dag belicht worden. Ik weet dat dit niet meteen een reeks is, maar het is een begin en ik heb nog drie en een halve dag. Ik moet er me voorlopig nog niet al te veel van aantrekken zeker dat die torens achterover lijken te vallen?
Ben bijna verzopen vandaag en dan had dat in eerste instantie niet eens iets met het weer te maken: het begint onschuldig, zoals steeds... Ik las iemands commentaar op één van de posts en dan ga je nieuwsgierig eens kijken wie dat wel is. Je neust wat rond op die blog en je vindt onder tientallen links er één die je aandacht trekt. Er staat gewoon 'Powered by Wordpress'. Even doorklikken... mmm... blogsoftware (iets wat in schoon Vlaams goesting wordt genoemd begint zijn werk te doen). "Oh kijk eens: allemaal blogs die daarmee gemaakt zijn. Netjes! Waar kan je dat downloaden, hoe werkt dat, hoe installeer ik dat zelf... Ach zo, op een eigen server. Ondersteunt mijn provider MySql en pHp?" Even bellen: "ja hoor!" Files downloaden, unzippen, handleidingen beginnen lezen. Vroeger had ik Dreamweaver om iets online te zetten maar dat was eigenlijk een illegale versie. Dan maar een freeware tool downloaden, unzippen, handleiding lezen... Uploaden...
Wat is het leuk om les te krijgen: je hebt er misschien heel je jeugd een hekel aan gehad en je moet eerst maar eens zelf ervaren hoe moeilijk het is om les te géven, dan pas kun je er zo van genieten wanneer iemand je nieuwe dingen bijbrengt. Een hele namiddag praten over licht ter gelegenheid van een cursus fotografie. Leren zien wat er doodgewoon is. Echt kijken en je er niks van aantrekken dat je het etiket 'amateur' draagt: je hoeft niks te bewijzen, je doet het omdat je't gewoon leuk vindt. Je mag jouw druppel bijdragen in de foto-tsunami die ons dagelijks overspoelt.
Het is genoeg geweest. Er is een grens overschreden. Een onnoembare grens, een onfatsoenlijke grens: die van 109kg. Het ziet er misschien nog niet zo uit maar het voelt alleszins zo. Dit heet alarmfase 3. En dat met de feestdagen in het vooruitzicht. Drie jaar elke week twee tot drie keer naar de fitness geweest en uiteindelijk uit pure verveling gestopt met goede voornemens; het wordt zomer, ik zal wel gaan fietsen (zie vroegere posts) maar ik ben te lui geweest dit jaar en dit is het gevolg. Eigen schuld DIKKE bult. Tijd om uit te zoeken wat we ons allemaal gaan ontzeggen. Hoe we het gaan aanpakken met soepen of pakjes superdure onsmakelijke imitatiemaaltijden? Been there, done that... We kennen het jojo-effect en alle caveats van alle dieten. Toch zal er iets moeten gebeuren: ik onderteken mijn mails tegenwoordig al met het elfde gebod: "Though shalt not weigh more then thy refrigerator". Alsof dat helpt.
